Insulina to niezwykle ważny hormon w ludzkim organizmie, który odpowiada za regulację poziomu cukru we krwi. Wydzielany jest przez trzustkę w momencie, gdy w naszym krwioobiegu pojawia się glukoza, a dzieje się to zazwyczaj po strawieniu węglowodanów. To właśnie insulina usuwa cząsteczki glukozy z krwioobiegu i przekazuje ją do komórek mięśniowych. Niestety, nie u wszystkich ten proces odbywa się prawidłowo. Niektóre osoby wykazują insulinooporność, a więc obniżoną wrażliwość organizmu na działanie insuliny. Czy jest to niebezpieczne dla naszego zdrowia i jak sobie z tym radzić?
Na czym polega insulinooporność?
Insulinooporność nie jest zaliczana do osobnej jednostki chorobowej, uważa się bowiem, że stanowi część tzw. zespołu metabolicznego, czyli zespołu objawów i zaburzeń, które najczęściej występują w tym samym czasie u jednej osoby i są od siebie w jakiś sposób zależne. Zalicza się do nich m.in. otyłość, nadciśnienie tętnicze i zaburzenia cholesterolu. Na czym jednak polega sama insulinooporność? Jak już wcześniej wspomniano, jest to stan obniżonej wrażliwości organizmu na działanie insuliny, z tym, że występuje on nawet pomimo jej prawidłowego bądź podwyższonego stężenia we krwi. W efekcie organizm zaczyna produkować jeszcze większą ilość insuliny, co w konsekwencji może prowadzić do licznych chorób, takich jak cukrzyca typu 2, przewlekły stan zapalny czy choroby układu sercowo-naczyniowego.
Insulinooporność pozwala wykryć m.in. wykonanie krzywej cukrzycowej. Jest to badanie, podczas którego zostaje pobrana próbka krwi pacjenta dla oznaczenia poziomu insuliny i glukozy na czczo. Następnie, pacjentowi podaje się do wypicia roztwór glukozy (mniej więcej 75 g glukozy na 200 ml wody) i pobiera krew ponownie. Otrzymany wynik tworzy charakterystyczną krzywą.
Objawy, czyli jak rozpoznać insulinooporność
Insulinooporność bywa trudna do wykrycia, ponieważ może przebiegać w sposób utajony. Zdarza się również, że objawia się poprzez zaburzenia gospodarki węglowodanowej, nadciśnienie tętnicze, czy chociażby podwyższenie cholesterolu we krwi. Jeżeli jednak zauważasz u siebie, takie objawy jak:
- ogólne uczucie zmęczenia (nasilające się po spożyciu posiłku),
- częste oddawanie moczu,
- migrujące bóle,
- otyłość i problemy ze schudnięciem pomimo diety,
- silne pragnienie na słodycze,
- nieustanne uczucie głodu,
- zwiększone pragnienie,
to bardzo prawdopodobne, że Twój organizm wykazuje obniżoną wrażliwość na działanie insuliny, co koniecznie musisz skonsultować z lekarzem.
Sposoby leczenia
W leczeniu insulinooporności największą rolę odgrywa dieta i aktywność fizyczna. W niektórych przypadkach konieczne będzie także zastosowanie leków farmakologicznych, których zadaniem jest uwrażliwienie tkanek organizmu na insulinę. W tym celu podaje się najczęściej preparaty, które zawierają w swoim składzie Metforminę.
W zdecydowanej większości przypadków to właśnie dietoterapia i ćwiczenia pomagają poradzić sobie z insulinoopornością. Taka dieta opiera się przede wszystkim na produktach pełnoziarnistych i nieprzetworzonych, a eliminuje cukry proste i jedzenie typu fast food. Jej znaczną zaletą jest fakt, że wspomaga redukcję wagi i jednocześnie pomaga utrzymać prawidłowy poziom glikemii.
Podsumowanie
Insulinooporność nie jest chorobą, a jedynie stanem organizmu, w którym tkanki są oporne na działanie insuliny. Nie oznacza to jednak, że możemy ją lekceważyć. Nieleczona może doprowadzić do poważnych chorób, częstą jest także przyczyną otyłości i problemów z redukcją wagi. W jej leczeniu najistotniejsza jest odpowiednia dieta oraz aktywność fizyczna. Pamiętajmy jednak, że przebieg leczenia powinien być nadzorowany przez lekarza.
